به لطف یونانیان، درخت زیتون در اطراف دریای مدیترانه گسترش یافت.
در فرهنگ یونانی بسیار مهم تلقی می شد و در اساطیر یونانی ذکر شده است، “پوزیدون، خدای دریا، و آتنا، دختر زئوس، الهه خرد” برای به دست آوردن حفاظت از آتن با هم رقابت کردند.
پوزئیدون با سه گانه خود به صخره برخورد کرد (که آکروپولیس بعداً روی آن بلند شد) و از آن منبعی از آب دریا و اسبی سریعتر از باد بیرون آورد.
آتنا اولین درخت زیتون را کاشت، درختی که هزاران سال با میوه هایش آب میوه ای شگفت انگیز می داد که مردم می توانستند از آن برای تهیه غذا، مراقبت از بدن، برای التیام زخم ها و بیماری ها و به عنوان یک آب میوه استفاده کنند.
منبع نور برای خانه ها پس از یونانی ها که طرفدار گسترش درخت زیتون در مدیترانه بودند، رومی ها وظیفه توسعه کشت این گیاه را بر عهده گرفتند.
درخت زیتون در همه جای امپراتوری کاشته شد، به طوری که امپراتوری روم پرداخت مالیات را به شکل روغن زیتون ۵ لیتری تحمیل کرد.
همچنین به لطف آنها روند تولید بهبود یافت، بین انواع مختلف روغن متصل به لحظه پرس تمایز قائل شد (۵ گونه روغن شناسایی شد).
حتی در اساطیر رومی، روغن اهمیت خاصی داشت، در واقع این هرکول بود که درخت زیتون را از شمال آفریقا معرفی کرد و سپس الهه مینروا هنر کشت و استخراج روغن را به مردم آموخت.
طبق معمول، با سقوط امپراتوری روم، کشت زیتون نیز دوره نزولی را تجربه کرد.
درخت زیتون نقش مهمی در زمینه‌های مختلف از جمله در ورزش ایفا کرد ورزشکاران یونانی قبل از مبارزه با روغن زیتون تدهین می‌کردند و برندگان المپیک با شاخه‌های مقدس زیتون تاج می‌گذاشتند و با آمپول‌های روغنی با تزئینات غنی پاداش می‌گرفتند.
هم یونانی ها و هم رومی ها از روغن زیتون در تهیه دستور العمل های متعدد استفاده می کردند. علاوه بر این، به طور گسترده برای اهداف درمانی، دارویی، بالزامیک و شوینده یا به عنوان سوخت برای لامپ های نذری استفاده می شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.