به نظر می رسد درخت زیتون و روغن زیتون ۵ لیتری همیشه حسی عمیق از امر مقدس را در بیننده القا می کند.
تصادفی نیست که آنها نقش مهمی در سه دین توحیدی مدیترانه، یهودیت، مسیحیت و اسلام دارند.
قدیمی ترین شهادت مکتوب روی درخت زیتون در عهد عتیق، کتاب مقدس یهودیت، در قسمت طوفان بزرگ یافت می شود: نوح هفت روز دیگر صبر کرد و دوباره کبوتر را از کشتی بیرون فرستاد.
عصر، کبوتر برگشت. به او: و اینک شاخه زیتون در منقارش بود.
در مسیحیت، یکشنبه نخل را به یاد می آوریم، که یادآور ورود عیسی مسیح به اورشلیم است که توسط جمعیتی که شاخه های زیتون و درختان خرما را تکان می دهند، استقبال می کنند.
این روغن همچنین در تعمید، در تقدیس کاهنان، در مسح بیماران و در تایید استفاده می شود.
در مورد اسلام – در بهشت دو درخت تابو وجود دارد، درخت زیتون و درخت انجیر.
نام مسیح به معنای «مسح‌شده» است، ترجمه‌ای یونانی از اصطلاح عبری mašíakh که به عنوان صفتی استفاده می‌شود که به شخصی اشاره می‌کند که در مراسم تقدیس با روغن مسح شده است.
در دین مسیحیت، درخت زیتون دارای ارزش نمادین قوی است، به عنوان مثال، شاخه زیتون که در منقار کبوتر گیر کرده است، پایان سیل را نشان می دهد و نماد صلح و بازسازی است.
حتی در مراسم مذهبی یهودیان، روغن بسیار مهم است و موضوع مسح به عنوان تقدیس به خداوند باز می گردد.
مجموعه ای از تابوهای غذایی نیز بر اهمیت آن تأکید کرده اند، تورات، نقطه اتکای سنت دینی یهودیان، در واقع، مصرف بیشتر چربی های حیوانی را ممنوع می کند و به تبدیل روغن زیتون به ماده اصلی غذاهای یهودی کمک می کند.
درخت زیتون علاوه بر حضور مهمی در اساطیر یونانی، در سنت عرب نیز شناخته شده است، اما اکثر آموزه های فعلی خود را بر اساس آموزه های محمدی و همچنین تا حد زیادی از پیش موجودات نشان می دهد.
باورهایی که همانطور که در دین مسیحیت در مورد فرقه های بت پرستی اتفاق افتاد، باید توسط پیامبر در نظم جهانی دین جدید پیاده می شد.
در قرآن، متن مقدس اسلام، درخت زیتون به عنوان «درخت مبارک» تعریف شده است، در حالی که ادوارد وسترمارک، انسان شناس، در مقاله «آیین و اعتقادات در مراکش»، می نویسد: «در اسلام، درخت کیهانی است. مرکز و ستون جهان، نماد انسان جهانی، پیامبر است.
عموماً در زبان دینی، درخت زیتون همواره نمایانگر سرزمین موعود بوده است.
همیشه پیام باروری و برکت الهی بوده است (پیامی که از جمله در ادیان مشترک است).
در دوران قدیم، زیتون‌کاری در واقع یکی از فعالیت‌های اصلی کشاورزی بود و روغنی که از این درخت به‌دست می‌آمد، همراه با غلات، یکی از میراث اسرائیل بود.
درخت زیتون و روغن حاصل در واقع نشانه فراوانی و تندرستی بود.
در کتاب مقدس، بیش از سایر متون مذهبی، در قسمت های متعددی وجود دارد و نمادگرایی بسیار قوی تری نسبت به سایر ادیان دارد.
با این حال، وجود درخت زیتون در کهن‌ترین متون و اینکه از نظر تاریخی و جغرافیایی بخشی از چندین فرهنگ مختلف و دوردست است، به ما کمک می‌کند که بفهمیم این فرهنگ چقدر با این درخت پیوند خورده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.