از سوی دیگر، نارنگی حاوی کاروتنوئیدها، یک گروه از ترکیبات پرو ویتامین A است که مسئول رنگدانه شدید زرد نارنجی مرکبات است.
آنها همچنین حاوی آنتی اکسیدان های قوی مانند لوتئین، زآگزانتین، بتا کریپتوکسانتین و بتاکاروتن هستند که همگی دارای خواص ضد التهابی و محافظت کننده ایمنی هستند.
اسانس نارنگی امروز اثرات ضدمیکروبی علیه سویه‌های معمولی مانند اشریشیا کلی، باسیلوس سوبتلیس، سودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوکوس اورئوس نشان داده است.
سیستم عصبی را تسکین می دهد، بنابراین استرس و اضطراب و همچنین آسم و گرفتگی عضلات را کاهش می دهد.
سایر گیاهان با خواص گوارشی دانه های کتان، سیب زمینی شیرین و یاکون هستند، در حالی که خواص محرک سیستم ایمنی را می توان در سایر غذاهای غنی از کاروتن و ویتامین C مانند فلفل دلمه ای، کامو کامو و لیمو نیز یافت.
عوارض جانبی نارنگی
میوه نارنگی برای مصرف خام به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل بی خطر است.
با این حال، استفاده موضعی از اسانس نارنگی می تواند باعث ایجاد بثورات پوستی در افراد حساس شود.
نارنگی هشدار می دهد
مصرف بیش از حد نارنگی ممکن است خطر انسداد روده را در افراد مبتلا به اختلالات گوارشی افزایش دهد.
این مرکبات باید با احتیاط توسط افرادی که تحت درمان سرطان هستند و همچنین بیمارانی که داروهای متابولیزه شده در کبد مصرف می کنند، مصرف شود.
تغذیه نارنگی
ارزش تغذیه میوه نارنگی در مقادیر عالی ویتامین C (اسید اسکوربیک) آن است که برای جذب کافی مواد معدنی مانند کلسیم و آهن و همچنین ایمنی قوی لازم است.
قدرت آنتی اکسیدانی این ویتامین محلول در آب نه تنها از آسیب سلولی جلوگیری می کند، پاتوژن های مضر و بیماری های دژنراتیو را دفع می کند، بلکه در تولید کلاژن نیز نقش دارد که باعث افزایش خاصیت ارتجاعی پوست و جلوگیری از چین و چروک های زودرس می شود.
تمام قسمت های میوه نارنگی منبع سنتی هم از نظر تغذیه و هم خواص دارویی بوده است.
ارزش غذایی آن بیشتر از اشکال طبیعی به دست می آید، در حالی که فواید سلامتی نارنگی را می توان از آماده سازی های دارویی به دست آورد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.